Ontwikkel je creativiteit!

Of je nu medisch specialist, ondernemer, rechter, accountant, docent, beleidsmaker, administratief medewerker of IT specialist bent, creativiteit hebben we allemaal nodig in de toekomst. Ben je dus op zoek naar een cursus om je creatieve vaardigheden te ontwikkelen? Doe dan mee met een van de cursussen abstract schilderen die nu op de agenda staan.

Je leert anders kijken, je oordeel uitstellen, associëren, inspiratie gebruiken en je verbeelding ontwikkelen. Ook leer je van alles over het creatieve proces; hoe je in een flow kunt komen, wat te doen met blokkades, perfectionisme los te laten en keuzes maken.

Er zijn nog plekken vrij in de Meicursus en de Zomercursussen.

Leuk als je mee doet!

 

 

 

Op dit moment volg ik een training Art Based Learning bij het van Abbemuseum in Eindhoven. Een methode uit de creatieve wetenschap waarbij je niet over, maar van kunst leert.

Art Based Learning (ABL) verbindt mens en kunst op een in eerste instantie luchtig ogende, maar uiteindelijk onverwacht diepgaande manier. Je doorloopt een aantal stappen en in de eerste vier stappen ontstaat er een verbinding tussen jou en een kunstwerk en opent dit kunstwerk zich als een wereld waar van alles mogelijk is. Middels het vrije, associatieve, niet-lineaire denken ontstaat ruimte voor verrassingen, associaties en toevallige ingevingen. Daarmee gaat ABL aan de cognitieve kant van leren voorbij en kan het ons in contact brengen met diepere waarden die we herkennen in kunst. Waarden die we wellicht ook graag zouden willen nastreven in ons leven, ons werken of de wijze waarop we ons bedrijf runnen.

Zo leer je van kunst, ontwikkel je jouw creativiteit en draagt het bij aan je persoonlijke ontwikkeling. Kunst is namelijk een van de vormen waarin mensen op zichzelf en op hun eigen cultuur reflecteren. Het stelt je in staat een ervaring telkens opnieuw te beleven. En doordat je je zeer aandachtig in een kunstwerk verdiept ontstaat er een unieke persoonlijke verbinding en ontdek je dat kunst ook over jou gaat.

Hoe werkt het?
Allereerst stel je jezelf een betekenisvolle vraag, een vraag die je nu bezighoudt, los van de tentoongestelde kunstwerken. Deze mag je weer vergeten, terwijl je in het museum op zoek gaat naar het kunstwerk wat je op dit moment het meest aanspreekt.

Zo word ik zoekende naar een schilderij overvallen door het kunstwerk no. 371 van Martin Creed in de lift van het van Abbemuseum. Je hoort een toonladder aan stemmen in de lift terwijl je omhoog of om laag gaat. Ik werd er helemaal door gegrepen en stond met een big smile in de lift. Dit was overduidelijk het kunstwerk waar ik mee aan de slag wilde. Dit door mij gekozen kunstwerk verwijst naar iets dat al onbewust bij mij aanwezig is. Wat weet ik nog niet.

Vervolgens heb ik twee keer een half uur in de lift op een klapstoeltje dit kunstwerk telkens weer ervaren. En dat terwijl er mensen in en uit de lift stapte. Zie je het voor je? Hilarisch en tegelijk volledig uit mijn comfort zone, maar ik had het niet willen missen.

Tijdens het eerste half uur heb ik het kunstwerk laten spreken. Wat zie, hoor of voel ik? Ik heb opnames gemaakt, dingen opgeschreven en tekeningen gemaakt. Het tweede half uur mocht ik mijn verbeelding helemaal de vrije loop laten gaan door in het kunstwerk te gaan zitten. Omdat ik al letterlijk in het kunstwerk zat, heb ik heb me mee laten nemen door de stemmen naar diverse fijne plekken.

Vervolgens ga je terug naar de groep, om te delen met elkaar wat je ervaren hebt. Daarbij ga je voorbij aan het passief kijken en het in je opnemen van kunst en reflecteer je actief op je ervaring en persoonlijke vraag.

Ik had niet verwacht antwoord te krijgen op mijn vraag, omdat ik deze helemaal was vergeten. De antwoorden kwamen daarom later. Des te meer was ik verrast door wat het me allemaal heeft opgeleverd aan inzicht, antwoorden en nieuwe mogelijkheden. Antwoorden die anders nooit bij me waren opgekomen.

Inmiddels heeft mijn eerst pilot afgelopen maand met succes plaats gevonden in het Stedelijk Museum en staat er een tweede op de planning om de puntje op de i te zetten. Daarna zal het toegevoegd worden aan de workshops.

Mocht je vragen hebben dan hoor ik ze vraag!

Hartelijke groeten Femke

De afgelopen maand heb ik weer de nodige workshops mogen geven waarbij mensen samen met elkaar een abstract schilderij maken. Vanuit het niets iets unieks maken. Dat is leuk en verrassend, maar ook even wennen.

Vaak hebben mensen vooraf een plaatje gevormd in hun hoofd hoe het schilderij eruit moet komen te zien. We zijn tenslotte gewend om logisch en analytisch te denken en de dingen volgens een lineair proces op te lossen. Dat leren we op school en passen we toe in ons werk.

Om echter een uniek schilderij te maken wat je van tevoren niet had kunnen bedenken heb je een ander proces nodig. Het ‘Design thinking’ proces. Ontwerpers, architecten, kunstenaar of andere creatieveling werken al ‘eeuwen’ volgens dit proces. Zelf weet ook niet beter met mijn achtergrond als grafische ontwerper en kunstenaar.

Het is een proces wat ideaal is voor het maken van dingen die je niet van tevoren kunt bedenken. Daarom vraagt het van de deelnemers om de plaatjes in hun hoofd juist los te laten. Je kunt tenslotte ook niet in de hoofden van de anderen kijken om te zien welk plaatje zij in hun hoofd hebben. En je weet ook niet wat de ander wil gaan doen. Dat kun je allemaal met elkaar gaan bespreken, maar dan durft uiteindelijk niemand meer iets te doen en stokt het creatieproces.

Daarom begint deze workshop met een warming-up. Zo komen de deelnemers in de andere mind-set, leren ze enkele technieken en ervaren ze hoe het is om met elkaar te schilderen.

Het leuke is dat deelnemers al schilderend ontdekken en ervaren hoe je als team, gezin of partners samenwerkt. Wat hun kracht is en wat ieder daarin bijdraagt. Zo heb ik groepen gehad die heel harmonieus samenwerken en elkaar vlekkeloos aanvullen. Terwijl er in andere groepen grote onderlinge verschillen waren. De kunst is dan om elkaar de ruimte te geven. Dat zorgt voor diversiteit in het schilderij. Vaak zie ik ook deelnemers die goed zijn in een begin maken of juist meer van de details zijn. Zo ontdekt je dus elkaars talenten, verschillen en overeenkomsten.

Mensen gaan blij naar huis met een heel eigen schilderij en een geweldige ervaring. Mooi is ook om te zien hoe deelnemers die van tevoren aangeven helemaal niet creatief te zijn, ontdekken dat ook zij creatief zijn.

Voor teams is het interessant om binnen een veilige setting te ervaren hoe het ‘Design thinking’ proces werkt. We gaan dit in de toekomst hard nodig hebben om de complexe problemen en snelle veranderingen waar we mee te maken krijgen op te kunnen lossen. Oefening baart kunst.

Zoek je dus een origineel cadeau voor de feestdagen of een interessante teambuilding activiteit dan is een workshop ‘samen een schilderij maken’ zeker aan te raden.

Uiteraard staat de kerstcursus ook weer op de planning voor wie lekker wil schilderen tussen de kerstkransjes en oliebollen door.

 

We leven in een tijd waar we vaak focussen op het eindresultaat. Daar worden we immers op afgerekend en dat bepaalt ons succes. Maar hoe effectief is die focus op het eindresultaat? Zorgt het niet juist voor meer stress, faalangst en frustratie? En zijn daardoor de resultaten niet juist minder goed? Ik denk van wel.

Een van de grootste vijanden van zowel professioneel kunstenaars als beginners is de neiging om dingen ‘mooi, precies en perfect’ te maken. Het bepaalt wat je volgende stap wordt en hoe het moet worden. Ook bepaalt het of iets goed of een slecht is, mooi of lelijk is, of voldoet aan ‘zoals het hoort’. Met als gevolg saaie resultaten die je niet voor ogen had.

Ben je al wat verder met een schilderij dan kan iedere streek die je toevoegt ervoor zorgen dat je weer 5 stappen achteruit gaat. Iets wat je liever niet wilt. Maar zet je die streek niet dan blijf je zitten met een schilderij wat het net niet is. De angst om te falen blokkeert dus het creatieve proces. De oplossing is toch durven met het risico dat het mislukt.

Nu roepen we heel makkelijk dat fouten maken mag. Maar is dat eigenlijk zo? Mogen we wel falen van onszelf en onze omgeving? Meestal niet. We leggen de lat juist te hoog en hebben het idee constant te moeten presteren. We zijn bijna nooit tevreden met onszelf en dat is zonde. Het durven falen helpt je namelijk om veel meer uit jezelf te halen dan het geval is als dat niet mag. Spring dus in het diepe ook al vind je het spannend. Ga op je bek, sta weer op en blijf naar jezelf glimlachen in de spiegel. Durf te falen! Alleen dan leer je nieuwe dingen en stuit je op resultaten die je nooit van tevoren had kunnen bedenken.

Ook in je werk kun je succesvoller zijn als je jezelf durft te ontwikkelen in plaats van een vlekkeloze prestatie na te streven. Je moet willen leren, risico’s durven nemen en niet bang zijn om fouten te maken. Als daar op de werkvloer niet de ruimte voor is kan een cursus schilderen uitkomst bieden. Het is een veilige plek om te experimenteren met durven falen.

Lijkt dat jou wat? Ik heb nog een paar laatste plekken vrij bij de cursus abstract schilderen op woensdagavond. Je bent welkom!